شنبه ها با حدیث هفته در خدمتتان هستیم
در هفته پیش گفتیم که :
حقوق ، مفهومی عام است که شامل مجموعه مقررات ، قواعد و اصولی می شود که روابط و مناسبات میان اجتماعات و افراد جامعه را به نحو متقابل تنظیم می کند . نظام حقوقی در مکتب انبیاء به ویژه در اسلام ، جامعه را بر اساس کرامت انسان استوار دانسته و بر مبنای معارف و عقاید صحیح باز سازی می کند و با نفی ارزش های کاذب نزادی و قومی ،همه مؤمنین را از قبایل ، طوایف و نژادهای گوناگون ، سفید و سیاه و عرب و عجم را به عنوان جامعه ی واحدی می شناسد . قوانین اسلام هماهنگ با فطرت است و نیازهال و تمایلات انسان را در مسیری معتدل مورد تجه قرار میدهد .
امام سجا د علیه السلام یکی از آن انسانهای شاخصی است که حقوق مبتنی بر کرامت انسانی را علماً و عملاً ارائه فرموده است .
و این هفته یکی دیگر از حقوقی که امام سجاد علیه السلام در رساله حقوق خود بیان فرموده اند را به نمایش می گذاریم :
28- حق احسان کننده
" و اما حق ذی المعروف علیک ، فان تشکره و تذکر معروفه ،و تنشر له المقله الحسنه و تخلص له الدعا ء فیما بینک و بین الله سبحانه ف فانّک اذا فعلت ذالک کنت قد شکرته سرّاً و علانیه ، ثم ّ ان امکن مکافاته بالفعل کافأته ،و الا کنت مرصداً له ،موطّناً نفسک علیها "
" و اما حق کسی که به تو احسان و نیکی کرده ، آن است که سپاس گزار او باشی و همواره نیکی او را به یاد داشته و با گفتار نیک خود ،او را به خیر و نیکی شهره نمایی و به هنگام دعای خالصانه ات با خدا ،او را یاد کنی . اگر چنین کردی ،به وظیفه شکر گزاری پنهان و آشکار خود عمل نموده ای و چون برایت میسر شد ،در عمل نیز او را عوض دهی و گرنه هر لحظه مترصد جبران آن باشی "
نیاز انسان در تمام شئون حیات به رسالت و نبوت انبیای گرام حق و سفیران پاک پروردگار نیازی فطری و ضروری است .
خداوند مهربان از باب عنایت و لطف و عشق و محبت به انسان و برای این که این موجود زمینی تبدیل به موجود ملکوتی و آسمانی شود و از وجود او منبعی از خیر و برکت به وجود آید پاک ترین و عاقل ترین و نیکوکار ترین و دلسوز ترین انسانها را به نام پیامبر و رسول مبعوث به رسالت کرد .
این بزرگواران در بین جوامع بدون چشم داشت برای نجات انسان از مهالک در کمال سخاوت و جود به فعالیت پرداختند . و آنان در بین مردم به خاطر محبوب و خشنودی حضرت دوست از بذل هیچ برنامه ای دریغ نکردند .
آری اگر انسان بخواهد محبوب خدا شود که راستی در تمام هستی مقامی بالاتر از این نیست راهش آشنایی با انبیاءو اطاعت و پیروی از آن بزرگواران است .
آری اسلام همان راه انبیاءو پیامبران است راهی که در آن راه عقاید و اخلاقیات و اعمال دنیا و آخرت انسان به اصلاح کشیده می شود ، و بهره آن در آن راه سعادت دنیا و آخرت و خشنودی حق و بهشت ابدی است .
در باطن هر انسانی این خصوصیت وجود دارد که مایل است به کسی که به او احسان نموده است به هر وسیله شده نیکی او را جبران نماید و اگر برخی از انسانها عملاًبر خلاف این روش عمل می کنند مربوط به رذایلی است که در وجود آنها پدید آمده و به عنوان یک مانع جلو آن را اگرفته است و گرنه انسانهای تربیت شده و کسانی که به اخلاق ستوده اسلامی متخلق گشته اند این میل جبران احساس کننده را در خود تقویت نموده و مترصدند زمانی فرا رسد که خدمت دیگران را جبران نمایند .
چو او را دولت و نعمت شود یار گزارد منعمش را شکر بسیار
نگردد غره دولت ، چو جاهل که از منعم به نعمت گشته غافل
مبند ای جان ! اگر منعم شناسی در نعمت به قفل ناسپاسی
فراوان گو سپاس ایزدی را ز ایزد خواه فیض سرمدی را
چو گویی شکر بر نعمت فزایند در صد لطف بر رویت گشایند