قال المعصوم علیه السلام :
الامامُ کالشمس الطالعه = امام مانند خورشید طالع است
المجلله بنور ها للعام =که نورش عالم را فرا گیرد
و هی فی الافق = و خودش در افق است
بحیثُ لا تنالها الایدی و الابصار = به نحویکه دستها و دیدگان به آن نرسد ،الامامُ البدرُ المُنیر= امام ماه تابان ،
والسّراجُ الزّاهر = چراغ فروزان ،
و النّورُ السّاطع = نور درخشان،
و النجمُ الهادی = و ستاره ایست راهنما،
فی غیاهب الدُّجی = در شدت تاریکیها،
و اجوازُ البلدان = و رهگذر شهر ها،
والفقارِ = وکویرها،
و لُجج البحار = گرداب دریاها( یعنی زمان جهل و فتنه و سرگردانی مردم )
الامامُ الماءُ العَذب ُعَلیَ الظّماءِ = امام آب گوارای زمان تشنگی ،
و الدّالُّ عَلیَ الهُدی = و رهبر بسوی هدایت ،
وَالمُنجی من الرّدی = و نجات بخش از هلاکت است ،
الامام ُالنّار ُعَلیَ الیَفاع ِ= امام آتش روشن روی تپه است ( راهنمای گمگشتگان )
الحارُّ لِمَن اصطلی به = وسیله گرمی است برای سرما زدگان
و الدَلیل ُ فی المَهالِک ِ= و رهنمای هلاکت گاههاست ،
مَن فارَقه ُ فهالک ٌ= هر که از او جدا شود هلاک می شود .
...
اصول کافی – باب حجت - ج 1- ص 286